پسوند RTX

RTX (رزینیفراتوکسین) یک مولکول مداخله عصبی منحصر به فرد است که بسیار انتخابی است و ممکن است به صورت محیطی (مانند بلوک عصبی، داخل مفصلی) یا مرکزی (مثلاً اپیدورال) برای کنترل درد مزمن در شرایط مختلف از جمله آرتریت و سرطان استفاده شود.

RTX این پتانسیل را دارد که یک داروی درجه یک باشد که با هدف قرار دادن اعصاب مسئول انتقال سیگنال درد ناتوان کننده مزمن، دردهای صعب العلاج فعلی را به روشی جدید و منحصر به فرد برطرف می کند.

RTX به شدت به گیرنده‌های TRPV1 متصل می‌شود و کانال‌های کلسیمی را که در انتهای انتهایی عصب یا سومای نورون قرار دارند (بسته به مسیر تجویز) باز می‌کند. این به نوبه خود یک هجوم کاتیونی آهسته و پایدار ایجاد می کند که به سرعت منجر به حذف سلول های TRPV1 مثبت می شود.

RTX به طور مستقیم با سلول های عصبی آوران بدون تأثیر بر احساساتی مانند لمس، فشار، درد حاد گزگز، حس ارتعاش یا عملکرد هماهنگی عضلانی تعامل دارد.

تجویز در انتهای عصب محیطی منجر به یک اثر موقتی پایدار برای درمان درد مرتبط با آن می شود آرتروز زانو.

RTX به طور بالقوه می تواند به بیماران کمک کند درد نهایی سرطانپس از یک بار تزریق اپیدورال، با مسدود کردن دائمی انتقال سیگنال درد از بافت تومور به گانگلیون ریشه پشتی (DRG) در نخاع، بدون عوارض جانبی نامطلوب مرتبط با دوزهای زیاد و مکرر مواد افیونی. اگر مواد افیونی بخشی از زرادخانه درمانی این بیماران باقی بماند، RTX این پتانسیل را دارد که میزان و دفعات مصرف مواد افیونی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده به RTX وضعیت دارویی یتیم را برای درمان بیماری‌های مرحله آخر، از جمله دردهای سرطانی غیرقابل درمان، اعطا کرده است.

سورنتو یک کارآزمایی بالینی اثبات مفهومی فاز Ib مثبت را با مؤسسه ملی بهداشت تحت یک توافقنامه تحقیق و توسعه همکاری (CRADA) با موفقیت به پایان رساند که نشان دهنده بهبود درد و کاهش مصرف مواد افیونی پس از تجویز داخل نخاعی (مستقیماً در فضای نخاع) بود.

این شرکت مطالعات محوری را آغاز کرده است و در نظر دارد در سال 2024 پرونده NDA را تشکیل دهد.